اثرات متقابل اسیدهای آمینه

در برخی از شرایط سطوح اسیدهای آمینه جیره نمی تواند بدون توجه به غلظت سایر اسیدهای آمینه و مواد مغذی مد نظر قرار گیرند. اثر متقابل میان لیزین و آرژنین، لیزین و برخی الکترولیت ها و میان اسیدهای آمینه شاخه دار لوسین، ایزولوسین و والین نشان داده شده است. چهار حالت برای تکافوی اسیدهای آمینه بیان می شود هر چند که همه آن ها اثرات متقابل واقعی نیستند:

کمبود: یکی یا تعدادی از اسیدهای آمینه در حد نیاز پرنده تامین نمی شوند. تمام اسیدهای آمینه می توانند در تعادل کامل باشند،، اما به مقدار کافی تغذیه نشوند.

عدم تعادل: حالتی که حداقل یکی از اسیدهای آمینه کمتر از مقدار مورد نیاز است. میزان پروتین و یا اسیدهای آمینه موثر جیره بوسیله غلظت اسید آمینه محدود کننده تعیین می شود.

اثر ضدیت: حالت کلاسیکی است که معمولا سطح یک اسید آمینه سوخت و ساز سایر اسیدهای آمینه را تحت تاثیر قرار می دهد. از لحاظ تئوری تمام اسیدهای آمینه اغلب در سطح مورد نیاز و یا بالاتر از آن هستند و به دلیل کمبود متابولیکی ایجاد شده، عملکرد زیر سطح بهینه قرار دارد.

سمیت: حالتی است که سطح بسیار زیاد یک اسید آمینه (اغلب بیشتر از 2 برابر نیاز) سبب کاهش رشد می شود و معمولا با استفاده از سایر اسیدهای آمینه برای متعادل کردن مجدد اسیدهای آمینه مرتفع نمی شود.

ضد اکسیدان ها

ضداکسیدان ها به منظور جلوگیری از اکسیده شدن چربی ها و مواد مغذی محلول در چربی نظیر ویتامین های محلول در چربی و کاروتنوئیدها به جیره افزوده می شوند. چربی هایی که در جیره و بدن اکسیده می شوند، می توانند موجب بروز انسفالومالاشیا یا تجمع آب در زیر پوست شوند و مدارک زیادی وجود دارد که رادیکال های آزاد حاصل، سیستم ایمنی را ضعیف می کند. اکسیدگی فساد اکسیداتیو چربی ها از اتصال C-H مجاور اتصال C=C شروع می شود. بنابراین درجه غیر اشباع بودن بالاتر موجب حساسیت بیشتر به اکسیداسیون می گردد. این واکنش ها اتوکاتالیتیک هستند و موجب تشکیل پراکسایدها، رادیکال آزاد و شاید پلیمرها می شوند که برای پرنده ها غیر قابل هضم می باشد. 

شکل های اسید آمینه

اسیدهای امینه می توانند به صورت ایزومرهای  D و یا ایزومر L و یا مخلوطی از این 2 محصول باشند. ایزومرها تصویر آینه ای یکدیگر هستند و در یک نگاه ساختار آنها کاملا یکسان به نظر می رسد.

تمام اسیدهای امینه موجود در بافت های حیوانی ایزومر L بوده و ایزومرهای D فعالیت بیولوژیک ندارند. در این مورد متیونین یک استثناء بوده و پرنده قادر به استفاده از هر دو شکل می باشد که ان دو ایزومر به میزان فراوانی در مخلوط راسمیک DL یافت می شوند. بنابراین سایر اسیدهای آمینه باید به شکل ایزومر L فراهم شوند. نشان داده شده است که  کارایی استفاده از متیونین D هنگامی که سطح پروتین یا اسیدهای امینه پایین است، کمتر می باشد.

از لحاظ تئوری مخلوط راسمیک ترئونین حداقل 50 درصد تاثیر L-ترئونین را باید داشته باشد. این در حالی است که مطالعات نشان می دهند که تاثیر DL-ترئونین حدود 25 درصد L-ترئونین است. برخی از اسیدهای آمینه بصورت نمک عرضه شده اند که معمولا به شکل نمک های کلرید می باشند و بنابراین هنگام براورد تاثیر آن ها باید این رقیق شدن را در نظر گرفت.