جیره های پرندگان گوشتی در اغلب کشورها به صورت پلت شده توسط بخار می باشند. این فرآیند پر هزینه شامل استفاده از بخار به همراه جیره های آردی می باشد که سپس تحت فشار بالایی از داخل صفحات دوار متخلخل (دای) عبور داده می شوند و قطر منافذ این صفحه تعیین کننده قطر پلت می باشند. پلت ها به طول مورد نظر برش داده می شوند و ممکن است پس از آن جهت تهیه کرامبل برای پرندگان جوان به آرامی خرد شوند. پلت کردن برخی جیره ها و بخصوص مخلوط های سویا-ذرت مشکل است، بطوری که محصول حاصل در طی جابجایی و حمل و نقل به آسانی خرد می شود. کیفیت پلت اغلب به صورت شاخص پایداری پلت ارزیابی می شود که عبارتست از نسبت پلت هایی که پس از تکان دادن فیزیکی پلت طی یک زمان معین، سالم باقی می مانند. این شاخص از حداقل 50 تا 60 برای جیره های ذرت-سویا تا حداکثر 90 برای جیره های حاوی گندم متغیر است. پروتین های گلوتن گندم عامل بروز ویژگی  منحصر بفرد گندم در ایجاد خمیر می باشند و همین پروتین ها کمک می کنند تا پلت در طی ساخت سالم و دست نخورده باقی بماند.

زمانی که گندم در دسترس نباشد، سایر مواد پلت چسبان ممکن است مورد توجه قرار گیرند. دو پلت چسبان عمده لیگنوسولفونات و رس کلوئیدی به عنوان محصولات پایه می باشند که در سطوح حدود 5 تا 12 کیلوگرم در تن استفاده می شوند. گزارشاتی وجود دارد که محصولات رس کلوئیدی ویتامین های گروه B را در دستگاه گوارش جذب نموده و بنابراین آن ها را برای پرنده غیرقابل دسترس می کند اما ممکن است در کاهش میزان رطوبت ظاهری فضولات پرندگان موثر باشند و اخیرا نشان داده شده است که برخی اشکال رس توانایی جذب آفلاتوکسین را دارند. پلت چسبان لیگنوسولفونات اغلب حاوی 20-30 درصد قند است لذا در میزان انرژی جیره نقش دارد. برخی مطالعات نشان داده اند که پلت چسبان های لیگنوسولفونات بسته به مقدار قند موجود در آن ها حاوی 900 تا 2200 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز هستند. با توجه به این که پلت چسبان ها اغلب به مقدار 1 تا 1.2 درصد در جیره اضافه می شوند، لذا حدود 10 تا 25 کیلوکالری در کیلوگرم از انرژی جیره را تامین می کنند.